У Шумілінскім раёне павіншавалі ветэрана працы

У Шумілінскім раёне павіншавалі ветэрана працы Мікалая Варкулевіа, які адзначыў 90-годдзе з дня нараджэння.
Нядаўна равеснік раённай газеты жыхар в. Бараноўскія Мікалай Антонавіч Варкулевіч адзначыў 90-годдзе з дня нараджэння. Павіншаваць юбіляра прыехалі старшыня райкама прафсаюза работнікаў АПК Вольга Пусянкова, старшыня раённай ветэранскай арганізацыі Таццяна Цэрах, старшыня Дабейскага сельвыканкама Аляксей Іспянькоў, жыхары іншых вёсак, былыя калегі.
Мікалай Варкулевіч заслужыў пашаны і ўвагі сваёй працавітасцю і руплівасцю, сваімі шчырымі адносінамі да жыцця, адданасцю роднай зямлі – у вёсцы Бараноўскія жыве з самага нараджэння, 90 гадоў. Добра помніць вайну: як немцы занялі бацькоўскую хату, як ён разам з братам, двума сёстрамі і бацькамі аказаўся ў бежанцах у в. Прыдумкі. Мікалай пасвіў кароў на палетках за вёскай і чуў людскі крык і лямант –немцы зганялі мірных людзей в. Ляжні ў хляўчук, каб спаліць. Ён памятае, як у Бараноўскіх вяскоўцаў немцы ганялі па дарозе да Боськава – такім чынам правяралі, ці замініравана дарога. На ўсё жыццё запомнілася страва ваенных часоў – пырнікі, якія пяклі са здробненай травы…
Выжылі ў той вайне, вытрывалі, каб адрадзіць свой край, каб працаваць на карысць радзіме. І ён працаваў. Пасля тэрміновай ваеннай службы вывучыўся ў Полацку на механізатара і ўладваўся ў калгас імя Куйбышава, які потым перайменавалі ў калгас «Іскра». І сёння помніць свой першы трактар, які яму даверылі ў 1957 годзе. «Мы працавалі па заяўках машынна-трактарнай станцыі, якая была створана ў Шуміліне, – згадвае Мікалай Антонавіч. – Рупіліся на палетках Лоўжы, Язвіна, Мікіціхі. Да свайго гусенічнага трактара падчапляў трохкорпусныя плугі і рыхтаваў глебу да пасяўной. Цэлымі суткамі працавалі на дабрабыт раёна. Аралі і ў начную змену. Працуеш, бывала, пад святлом фар, і нікому ў галаву не прыходзіла, што можна лайдачыць ці адаспацца».
Падчас нарыхтоўкі кармоў Мікалай Варкулевіч падчапляў да ДТ-54 касілку. А калі малаціў зерне на прычапным камбайне (аказваецца, былі і такія ў 60-ыя гады!), то даваў фору калегам на колавых трактарах. Яны буксавалі ў нізкіх мясцінах, а на гусенічны праходзіў па любым бездарожжы. За добрую работу ў 1966 годзе Мікалай Антонавіч быў узнагароджаны медалем «За працоўную доблесць», а праз дзесяць гадоў атрымаў яшчэ такі ж медаль.
Потым у працоўнай біяграфіі Мікалая Варкулевіча былі ДТ-20, МТЗ розных мадыфікацый, Т-150. Баранаваў, сеяў, вазіў торф на палеткі з прадпрыемства імя Даўмана. Паралельна яго прызначылі звеннявым па вырошчванні лёну. Адказваў за сто гектараў гэтай культуры. Разам з аграномам выбіраў прыдатную зямлю, якая адпачыла, апрацоўваў яе, засяваў. І лён рос як на дражджах, ішоў на льнозавод вышэйшым гатункам. Таму звеннявому за працоўныя заслугі ў 1978 годзе ўручылі ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга.
Сёння Мікалай Варкулевіч, у мінулым заядлы паляўнічы, грыбнік і пчаляр, вельмі ганарыцца сваёй радзімай, сваім раёнам, які паўстаў з руін, папрыгажэў і расквітнеў. Ганарыцца ўдвайне, што у гэтым ёсць і ягоная заслуга, механізатара з вёскі Бараноўскія.
“Герой працы” ^[1]